Mijn Blog – Schoolfotografie

Vertrouwen

In mijn vorige blogs heb ik jullie al meegenomen in mijn werk als schoolfotograaf. Deze keer neem ik jullie graag nog even mee naar een belangrijk onderdeel van deze vorm van fotografie. Normaal gesproken, als ik bijvoorbeeld kinderen in de studio of buiten ga fotograferen, heb je de tijd voor elkaar. Je maakt kennis met de kinderen en je stelt ze op hun gemak. Je probeert een beetje vertrouwen te winnen, grapjes te maken en je laat zien wat er gaat gebeuren. Naast de tijd om even kennis te maken neem ik ook de tijd om tijdens het fotograferen de kinderen steeds meer te laten relaxen en zichzelf te laten zijn. Dat gaat bij schoolfotografie wel even anders. Gemiddeld 1,5 minuut per kindje is niet veel. En dan gaat het ook niet om 1 foto, doorgaans lever ik zo’n 4 verschillende foto’s per kindje op. Als het zo loopt soms 3, als er iets bijzonders gebeurt of er is een extra mogelijkheid met haren/accessoires/gevraagde poses dan kunnen het er ook 5 of zelfs 6 worden. Weinig tijd om echt even de tijd te nemen om kinderen te leren kennen, om ze ontspannen te krijgen.

Spannend

Met name de allerkleinsten vinden het vaak erg spannend. Meestal komt het vanzelf goed, in de flow met de rest van de groep gaan de kinderen mee en doen ze precies wat de anderen ook doen. Maar soms is het echt te spannend… Dan laten we het kindje vaak even wat langer erbij zitten, om te kijken hoe klasgenootjes het doen. Soms laat ik ze naast mij zitten, zodat ze zien wat ik doe en om toch iets samen op te bouwen in vertrouwen. Knuffelbeestjes, een balletje vangen en teruggooien en even een praatje maken over de favoriete knuffel of sport doet vaak ook wonderen. Vooral rustig blijven en laten ervaren dat het eigenlijk best leuk is. Tja.. en als het dan echt niet lukt? Dan is het jammer. Soms komt het kindje ’s middags terug om samen met een broer/zus op de foto te gaan. Dit zijn de momenten om aansluitend toch ook nog even alleen op de foto te gaan. ‘Yes’ denk ik dan, is het toch gelukt!

Nep-lach

Wat bij de kleine kinderen soms de angst is wat een uitdaging vormt om ze toch leuk op de foto te krijgen, is het bij de oudere kinderen van de bovenbouw vaak lastig om ze spontaan ontspannen op de foto te krijgen omdat ze een standaard lach opzetten. Zo’n nep-lach, speciaal ‘gemaakt’ voor de foto. En dan het liefst nog met de lippen op elkaar, want stel je voor dat je de beugel ziet! Ha ha, nee hoor ik begrijp best dat kinderen het niet fijn vinden om een beugel te laten zien. Per kind verschilt dit ook enorm. Het is per situatie weer anders, maar de echte ‘gemaakte lach’ probeer ik toch wel zoveel mogelijk te voorkomen. Dat kan best een uitdaging zijn om dat te doorbreken. Ook dan probeer ik een gesprekje. Vaak n.a.v. de kleding, sport en hobby of net wat er voorbij komt. Afgelopen jaar was het vaak Fortnite, het jaar daarvoor begonnen ze vaak over de ‘DEP’. Ja, als fotograaf moet je ook bijblijven met de trends van dat moment bij de jeugd. Zo grappig! Zo’n dep is dan weer een leuke aanleiding om een extra foto te maken, en leuk dat ze dat vinden! We proberen er altijd weer een feestje van te maken!

“Pannekoekie”

Om kinderen ontspannen te krijgen, is het de kunst ze te laten vergeten dat ze met foto’s maken bezig zijn. Je moet ze een beetje afleiden. Ik vraag soms of ze iets willen nazeggen, bijvoorbeeld ’tosti’ of ‘pannekoekie’ of ‘patatie’. Het idee dat het op een ‘ie’ moet eindigen om een leuke smile te krijgen is leuk, maar daar gaat het eigenlijk helemaal niet om. Doordat ze zoiets zeggen beginnen ze spontaan te lachen omdat het eigenlijk wel gek is om ineens zomaar iets na te zeggen. En dat is het moment dat ik een foto maak! En het is dan zo leuk om te zien dat de kinderen op de bank gaan meedenken wat zij het liefst gaan zeggen. Macaroni, spaghetti, broccoli, snoepie, Messi, Ferrari… nou ja, zo kan ik nog wel even doorgaan ;o)

De Joker!

Ik laat ze ook wel eens gekke bekken trekken, en als het dan nog steeds niet lukt zet ik ‘de joker’ in: mijn assistent! De dreiging dat ze even komt kietelen is soms al genoeg om de kinderen te laten reageren en te ontspannen. Is de dreiging niet genoeg en reageert het kindje goed, dan probeert de assistent ook daadwerkelijk even in de zij te kietelen… echt hilarisch kan dat soms worden. Of kinderen houden vol dat ze heel goed tegen kietelen kunnen en zodra de assistent dan teleurgesteld omdraait begint het kindje te lachen dat het gelukt is niet gekieteld te worden. Ook dat zijn de momenten voor een foto!

En ik wil echt niet perse alle kinderen extreem lachend op de foto hoor, maar een ontspannen blik vind ik belangrijk. Niet zo gemaakt, zo spontaan mogelijk. En vindt een kindje het spannend, dan is zo’n blik van ‘ik weet niet of ik dit leuk vind’ ook prachtig om vast te leggen.

Wat als fotograaf leuk is om te zien, is dat kinderen er echt naar uitkijken om op de foto te mogen. Extra hun best gedaan met kleding, haren of accessoires. Ook zie je dat ouders hun best gedaan hebben door bijvoorbeeld broers en zussen met matchende kleding. Dezelfde kleding, of in dezelfde stijl of kleurstelling. Super leuk!

“Oh is dat vandaag?!”

Het komt ook voor dat ze het helemaal vergeten zijn dat de schoolfotograaf komt, of het totaal niet belangrijk vinden. Er zijn ouders die dan toch nog even snel iets later terugkomen met andere kleding, een haarborstel, gel of een accessoire die nog mee op de foto mag. Voor ons als schoolfotograaf is het natuurlijk extra leuk om te zien dat mensen zich inspannen om er een mooie foto van te maken. Toch is het ook leuk om kinderen, waarvan je merkt dat er totaal geen aandacht voor is of waarvoor het eigenlijk helemaal niet belangrijk is, ook enthousiast te krijgen en een mooie herinnering voor later te maken.

Het mooie van zo’n dag fotograferen, hoe kort ook het contactmoment, is dat je toch snel een band opbouwt met kinderen. Als je door school loopt, of als je de groepsfoto gaat maken en je komt de kinderen weer tegen dan is het vaak ‘Hoi fotograaf!’. Of je krijgt ineens een knuffel van een kindje, zo leuk! Het maken van de groepsfoto’s is een aparte tak van sport binnen de schoolfotografie. In eerder blogs is het al even genoemd, maar in de volgende blog “Groepsfoto’s een makkie?” ga ik daar nog even iets verder op in. Lees je dan ook weer mee?